معاونت فرهنگی مدرسه ی علمیّه الزهرا (سلام الله علیها)آزادشهر

حق الناس

سخت‏‌ترین مراحل حساب، رسیدگى به مظالم عباد و حقوق مردم نسبت به یکدیگر است. انسان‏‌ها با هم زندگى مى‏کنند و نسبت به همدیگر حقوقى دارند. رعایت حقوق یک وظیفه الهى است که انبیای الهی درباره آن تأکید داشته‏‌اند و در قیامت بازخواست خواهند شد.

حق الناس در قیامت‏
در باب حقوق مردم روایاتى وارد شده است که به عنوان باب‏ «حبس الحقوق» است. در قیامت، کاسب را مى‏آورند، مى‏گویند: شما این فرد را براى کار استخدام‏ کردى، کار کرده است، اما مزد او را ندادى. در محشر بمان تا مزد او را بدهى.

امام رضا علیه السلام مى ‏فرماید:
کسى که براى شما کار مى‏کند، هنوز عرق پیشانى‏اش خشک نشده است، مزد او را بدهید. مگر این که خودش بخواهد پول او پیش شما امانت بماند.
اگر کسى مزد کارگرش را ندهد، روز قیامت او را در دادگاه نگه مى‏دارند، مى‏گویند: مزد او را بده. کار فرما نمى‏تواند به خدا بگوید: ما که نداریم، تو مزد او را بده. خدا مى‏گوید: مگر او براى من کار کرده است که من مزد او را بدهم؟ کار مادى بوده، که براى تو کرده است. خدا از حبس حق کارگر متنفر است، آن وقت خودش حق شما خوبان را ضایع کند؟

آیه مى ‏فرماید: «إِنَّا لَانُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا» کار خوب را باید به من تحویل دهید، تا ضایع نشود.

مختصری از انواع حق الناس در زندگی ها
به طور کوتاه به برخى از آن‌ها اشاره مى‏کنم: هر یک از زن و شوهر، پدر و مادر و فرزندان، خویشان و نزدیکان، همسایگان و شهروندان، جوانان و سالخوردگان، معلمان و دانشجویان، ثروتمندان و تهى‏دستان، کارگزاران و زیردستان، هم‏کیشان و هم‏وطنان و… نسبت به یکدیگر وظایف و حقوقى دارند که رعایت آنها یک وظیفه وجدانى، اجتماعى و شرعى است و تضییع آنها، گناه و جرم به شمار می‌رود که در قیامت مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.
شخصى از امام باقر یا صادق ـ علیه‏السلام ـ‌ روایت کرده که فرمود: بدهکار را در قیامت حاضر می‌کنند. در حالى که شدیداً وحشت زده و نگران است، اگر حسناتى دارد از او می‌‏گیرند و به طلب‏کارش می‌‏دهند و اگر حسناتى نداشت از گناهان طلب‏کار می‌‏گیرند و به بدهکار مى‌دهند
امکان دارد خداى متعال در قیامت از حقوق تضیع شده خودش صرف نظر کند، ولى از حقوق تضیع شده بندگان نسبت به یکدیگر صرف نظر نخواهد کرد؛ مگر اینکه خودشان رضایت دهند و از دادخواهى صرف نظر کنند.

انواع ظلم

امیرالمۆمنین ـ علیه‏السلام ـ فرمود: ظلم سه گونه است: نخست ظلمى که بخشیده نخواهد شد. دوم ظلمى که بدون دادستانى‌‌ رها نمی‌‏شود. سوم ظلمى که بخشیده خواهد شد. ظلمى که بخشیده نخواهد شد، عبارت است از شرک به خدا.
قرآن می‌‏فرماید: «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِـهِ»؛ اما ظلمى که بخشیده می‌‏شود، ستم کوچکى است که هر انسانى نسبت به خودش روا داشته است، اما ظلمى که بدون حساب‌‌ رها نمی‌‏شود، عبارت است از ظلم بندگان نسبت به یکدیگر که قصاص در آن‏جا بسیار دشوار خواهد بود و سختى آن در حد زخم کارد و زدن تازیانه نیست، بلکه بسیار سخت‏‌تر است.
رسول خدا ـ صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله ـ فرمود: «هر کس از قصاص می‌‏ترسد، از ستم به مردم خوددارى کند.»
مشکل حساب‏رسى به حق الناس در قیامت این است که در آن‏جا چیزى ندارد تا به طلبکاران بدهند؛ مثلاً کسى که اموال مردم را در دنیا غصب کرده یا نفقه زن و فرزندانش را نداده یا شخصى را کشته و دیه‌‏اش را نپرداخته یا ضربه‏‌اى به مظلومى زده و دیه‏‌اش را نداده یا زیان مالى به کسى زده و جبرانش نکرده یا از کسى غیبت کرده یا به او توهین و هتک حرمت کرده و راضی‌اش نساخته است، در قیامت و به هنگام دادرسى چیزى ندارد تا به طلب‏کاران بپردازد.
امکان دارد خداى متعال در قیامت از حقوق تضیع شده خودش صرف نظر کند، ولى از حقوق تضیع شده بندگان نسبت به یکدیگر صرف نظر نخواهد کرد؛ مگر اینکه خودشان رضایت دهند و از دادخواهى صرف نظر کنند

راهکار رفع عذاب

حل این مشکل به یکى از دو وجه امکان دارد: وجه نخست اینکه به مقدار طلب بستان‏کار از حسنات بدهکار برداشته و به طلب‏کار داده می‌‏شود. وجه دوم آنکه اگر حسناتى نداشت به‌‌ همان مقدار از گناهان شاکى برداشته و در نامه عمل بدهکار ثبت می‌‏شود.
شخصى از امام باقر یا صادق ـ علیه‏السلام ـ‌ روایت کرده که فرمود: بدهکار را در قیامت حاضر می‌کنند. در حالى که شدیداً وحشت زده و نگران است، اگر حسناتى دارد از او می‌‏گیرند و به طلب‏کارش می‌‏دهند و اگر حسناتى نداشت از گناهان طلب‏کار می‌‏گیرند و به بدهکار مى‌دهند.
رسول خدا ـ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله ـ‌ فرمود: «شخصى را در قیامت براى حساب در محضر خداى متعال حاضر میسازند و نامه اعمالش را به دستش میدهند، وقتى در آن نگاه مىیکند حسناتش را در آن نمی‌بیند.
می‌‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست، چون عمل‏‌هاى صالح خود را در آن نمى‏یابم. در پاسخ گفته می‌‏شود: پروردگارت اشتباه و فراموشى ندارد. حسنات تو به واسطه غیبتى که از مردم کرده‏اى به آنان داده شده است.
سپس شخص دیگرى را براى حساب حاضر می‌‏سازند و نامه عملش را به دستش می‌‏دهند. هنگامى که در آن می‌‏نگرد، عبادت‏‌هاى فراوانى در آن می‌بیند که آن‌ها را انجام نداده است،
می‌‏گوید: خدایا! این نامه عمل من نیست، چون بعضى کارهایى که انجام نداده‏ام در آن ثبت شده است. در پاسخ گفته می‌‏شود: چون فلان کس از تو غیبت کرده بود، در عوض حسنات او را به نامه عمل تو منتقل کردیم».

در بند شدن شیاطین

یکی از مقاطعی که فعالیت جنود شیطانی تضعیف می­شود، ماه مبارک رمضان است. و در روایات این مطلب به تعابیر مختلف بیان شده است. از جمله:

پیامبر (ص) می­فرمایند: در روز نخست ماه رمضان شیاطین سرکش در­بند می شوند.

همچنین حضرت علی (ع) می­فرمایند: وقتى ماه رمضان فرا رسید، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله برخاست و خداوند را حمد گفت و ستایش كرد، سپس فرمود: اى مردم، خداوند شما را از دشمنان جن و انس شما حمایت كرد و فرمود: «مرا فراخوانید تا براى شما اجابت كنم، و به شما وعده اجابت داد، بدانید به­ راستى خداوند (عزّ و جلّ) بر هر شیطان سركش، هفت تن از فرشتگانش را گمارده است و تا زمانى كه این ماه شما [ماه رمضان‏] سپرى نشده است نمى‏ توانند آزاد گردند.

اما عده بسیاری، تاثیر شیطان بر خود در این ماه را تجربه کرده و می­کنند. بنابراین روشن است که جنود شیطانی به طور کامل غیر موثر نمی­‌شوند. و همچنان توانایی ایجاد انحراف­هایی دارند. و در تبیین چگونگی تاثیر شیطان، علیرغم روایات بیان کننده محبوس شدن شیطان چند احتمال می­توانیم طرح کنیم:

1- سبب حبس شدن شیطان، عمل روزه‌­داری است. چرا که گرسنگیِ ناشی از روزه، راه ورود شیطان را مسدود می­‌کند کما اینکه پیامبر (ص) می‌­فرمایند: شیطان مانند خون در انسان جارى مى‌‏شود، پس با گرسنگى، مجارى او را تنگ كنید.در واقع محدود شدن شیطان برای هر کس به میزان اثرگذاری روزه اوست. و کسانی که روزه نمی­گیرند یا آداب آن را به خوبی رعایت نمی­‌کنند، شیطان در مقابل­شان محدود نیست و به همین جهت تاثیر شیطان را احساس می­کنند. در واقع محبوس شدن شیاطین برای عده‌­ای مخصوص است.

2- شیطان برای همگان در بند می­شود، اما اعمال و رفتار ما، سبب آزادی او می­شود و به همین سبب می­تواند بر روی ما اثرگذار باشد. و روایت ذیل می­تواند بر این مطلب دلالت داشته باشد:

پیامبر (ص) می­فرمایند: ای مردم در این ماه درهای بهشت باز است، از خداوند بخواهید آن را بر شما نبندد، و درهای آتش بسته است از پروردگارتان بخواهید آن را بر شما باز نگرداند، و شیاطین را بسته‌اند، از پروردگارتان تقاضا کنید که آنها را بر شما مسلّط نگرداند.

و حتی رفتار ما در قبل از ماه مبارک رمضان نیز می­تواند در این باره موثر باشد.

3- منظور از در بند شدن شیاطین، در بند شدن همه آنها نیست. کما اینکه در بعضی از روایات تعبیر شیطان با الفاظی نظیر “مرید"مقید شده است. و سید بن طاووس نیز این احتمال را با وجوه مختلفی ذکر کرده است. از جمله اینکه شاید هر ماه، شیاطین مخصوص به خود داشته باشد و تنها شیاطین مخصوص ماه رمضان در بند می­شوند اما سایر شیاطین همچنان مشغول فعالیت خویش هستند. یا اینکه اگر چه شیاطین در بند می­شوند، اما ابلیس همچنان آزاد بوده و به فعالیت خویش می­پردازد.

علاوه بر اینکه تنها عامل موثر در انجام گناه، شیطان نیست و انسان نباید از تاثیر نفس اماره خود غافل شود.

بیانات حاج منصور ارضی در شب هفدهم ماه مبارک رمضان

اَعُوذُ بِاللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ کُلِّهَا عَلی جَمیعِ نِعَمِهِ کُلِّها

توجه به لیله القدر از شب هفدهم است.
امشب، شب پیروزی لشگر اسلام بر کفار در جنگ بدر است، بعد از آن که پیروز شدند، پیغمبر اکرم صلوات الله علیه می‌فرمایند کسی هست که برای این لشگر آب بیاورد؟ کسی جرات نکرد، تا اینکه امیرالمومنین علی علیه السلام قبول می‌کند و مشک‌ها را می‌برد و چون دلوی نداشته با زحمت فراوان وارد چاه می‌شود و آب می‌آورد. چند موضوع اینجا مطرح می‌شود، یک این که توجه به لیله القدر از شب هفدهم است. باید در باب معرفت، علم و حلم تشنگی داشته باشیم، وقتی اینها در وجودمان نیست یعنی تشنه ایم. گاهی بیماری ما را به گونه ای در برگرفته که نمی‌فهمیم که به این موضوعات احتیاج داریم، تااینکه کسی که در معنویت دکتر است بعد از آزمایشات می‌فهمد ما چه مرضی داریم، یک وقتی هم خود انسان می‌فهمد حلم ندارد، علم و معرفت ندارد، اصلا لذت بندگی را نچشیده است، البته امیرالمومنین علیه السلام می‌توانند قلب ما را احیاء کند.

حرف براین است که اگر ما از روضه لذت نبریم باید مشکل را درون خودمان جستجو کنیم.
بعضی در مسیر اباعبدالله علیه السلام روضه زده شده اند، این یکی از بیماری هاست، بعضی که وارد بازی‌های دیگر می‌شوند، مثل زمان قدیم که جمعیت را حساب می‌کردند، تعدا پرچم‌ها را حساب می‌کردند، تعداد چراغ‌ها را حساب می‌کردند، بزرگی علامتشان و موارد دیگر را، کمتر کسی دنبال معرفت بود، الان به برکت خون شهدا ما به اینجا رسیدیم، چه گرفتاری هایی داشتیم ولی متوجه نبودیم، منتها الان هم یک سری از دوستان گرفتار این بازی‌ها شده اند، دنبال این هستند که مثلا یک روضه جدیدی بشنوند. مرحوم شوشتری می‌فرمایند روضه مثل قرآن می‌ماند، اگر عمیق و با عشق و علاقه و حب خواندی و قرآن را برای تذکر خواندی فیض به تو می‌رسد، اما اگر با نیت دیگری خواندی، هم جنس همان نیتت را به تو می‌دهند و عملا انگار یک کار روزمره انجام دادی. حرف براین است که اگر ما از روضه لذت نبریم باید مشکل را درون خودمان جستجو کنیم، آرام آرام می‌افتیم در این وادی که واقعا امام حسین علیه السلام این طوری به شهادت رسیده؟ این روضه درست است؟ سندش کجاست؟

اکثر علمای بزرگ ما با روضه درسشان را شروع می‌کردند و با روضه تمام می‌کردند.
وجود امیرالمومنین علیه السلام و پیغمبر اکرم صلوات الله علیه و آله در میان مردم آن دوره نور بوده، ولی مردم توجهی به این دو وجود نازنین نداشتن ، ولی ما الان حسرتش را می‌خوریم، در این صلوات صبح و شب “اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِى الاَوَّلینَ وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِى الاْخِرینَ” می‌گویی “ولم أرهُ” من اصلا پیغمبر عزیزم را ندیده ام، “یَوْمَ الْقِیمَةِ رُؤْیَتَهُ وَارْزُقْنى صُحْبَتَهُ” آرزو دارم حداقل در آن دنیا ببینمشان. خواهشم براین است که توجه داشته باشید، شاید بعضی حالات در وجود ما بیماری باشد و لازم باشد پیش طبیب برویم. مسیر صحیح زندگی و بندگی و تغذیه‌ی سالم روح یقین بدانید با روضه است، اکثر علمای بزرگ ما با روضه درسشان را شروع می‌کردند و با روضه درسشان را تمام می‌کردند، حالات بزرگان دین ما که اثرهایشان ماندگار شده را ببینید، همه در همین وادی روضه بودند. هر روزی که صدای روضه شنیدی و نتوانستی گریه کنی حتما یک چیزی گفت ، یک کاری کردی، یک چیزی خوردی، یک نگاهی کردی یا یک چیزی گوش کردی، یقین بدانید، تجربه‌ی چندین ساله‌ی بنده است. اصلا دو دعا داریم که روضه است، یکی “جامعه ائمة المومنین” است و یکی هم ندبه که از اسمش هم معلوم است. حالا اگر می‌بینی همه با هم می‌خوانند و هیچ کسی در آن حال و هوا نیست مشکل از ماست، ولی ندبه برای اهل ایمان و اهل حقیقت بوده است، چون غصه‌های اهل بیت علیهم السلام را می‌گویی و همه را به حضرت حجت منتقل می‌کنی.

اگر عالمی به در خانه امیرالمومنین علیه السلام بیایند سیراب می‌شوند، اما نیامدند، تنهایش گذاشتند، واقعا پناه عالمیان است.
امشب امیرالمومنین علیه السلام می‌خواهد بگوید اگر همه‌ی عالم بیایند در لشگر و زیر سایه‌ی من، من همه را سیراب می‌کنم، با همه‌ی ابهتشان. جبرئیل با هزار ملک، میکائیل با هزار ملک، اسرافیل با هزار ملک، بر او سلام می‌کنند، و از شدت بال زدن آنها طوفان ایجاد می‌شود، حضرت می‌داند چه خبر شده و اینها کی هستند، اما باید پیغمبر صلوات الله علیه بگوید، این ادب امیرالمومنین علیه السلام در مقابل پیغمبر اکرم صلوات الله علیه است، تا رسول الله صلوات الله علیه و آله هستند امیرالمومنین علیه السلام بیانی ندارند، لذا می‌آید می‌گوید شما بگو آقا جان اینها کی بودند چی بودند، پیغمبر اکرم صلوات الله علیه می‌فرمایند این سه ملک با سه هزار یارشان بر تو سلام کردند. هنگام سحر سعی کنید یک امین الله بخوانی، به امیرالمومنین علیه السلام یک سلام بدهید، ما هم می‌توانیم امشب قطره‌ی آبی از دست امیرالمومنین علیه السلام بنوشیم، منتها این سماجت در گدایی می‌خواهد. یک وقتی همین طوری خدا روزی می‌رساند، یک وقتی نه می‌گویی “اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی” برای من قرار بده، قرار که می‌دهد مکتوب می‌کند مهر می‌زند که امشب تو را با قطره‌ی آبی از دست امیرالمومنین علیه السلام سیراب کند. اگر عالمی به در خانه اش بیایند سیراب می‌شوند، اما نیامدند، تنهایش گذاشتند، واقعا پناه عالمیان است، وقتی در مسجد در هنگام نماز خواندن ضربت خورد و بعد به شهادت رسید، اهالی شهرهای اطراف تعجب کردند که مگر علی نماز می‌خواند. در این حد سم پاشی کرده بودند، امشب شب زیبایی امیرالمومنین علیه السلام است، ان شاءالله که از وجود نازنین امیرالمومنین علیه السلام بهره ببریم.

 دانلود مناجات شب هفدهم ماه مبارک رمضان حاج منصور ارضی

خداوند خلاف حسن ظن بنده ای که به رأفت و رحمتش امید دارد، رفتار نمی کند، گفت: خداوند متعال بندگان گنهکار را به توبه دعوت کرده و وعده بخشش به آنان داده است.

«یَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ مَنْ لاذَ بِکَ وَ اسْتَجَارَ بِکَرَمِکَ وَ أَلِفَ إِحْسَانَکَ وَ نِعَمَکَ وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الَّذِی لا یَضِیقُ عَفْوُکَ وَ لا یَنْقُصُ فَضْلُکَ وَ لا تَقِلُّ رَحْمَتُکَ وَ قَدْ تَوَثَّقْنَا مِنْکَ بِالصَّفْحِ الْقَدِیمِ وَ الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ أَ فَتَرَاکَ [تُرَاکَ‏] یَا رَبِّ تُخْلِفُ ظُنُونَنَا أَوْ تُخَیِّبُ آمَالَنَا کَلا یَا کَرِیمُ فَلَیْسَ هَذَا ظَنَّنَا بِکَ وَ لا هَذَا فِیکَ طَمَعَنَا یَا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلا طَوِیلا کَثِیرا إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیما عَصَیْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا وَ دَعَوْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتَجِیبَ لَنَا فَحَقِّقْ رَجَاءَنَا؛ پروردگارا این است جایگاه کسی‏که به پناهت آمد،و به کرمت پناهنده گشت،و به احسان و نعمتهایت الفت جست،تویی آن سخاوتمندی که گذشتت به تنگی نمی‏رسد،و احسانت‏کاهش نمی‏پذیرد،و رحمتت کم نمی‏شود،و به یقین از چشم‏پوشی دیرینت،و فضل‏بزرگت، و رحمت گسترده‏ات اعتماد نمودیم،آیا ممکن است پروردگارا برخلاف گمانهای ما به خویش رفتار کنی،یا آرزوهایمان را نسبت به رحمتت نومید سازی‏هرگز ای بزرگوار،چنین گمانی به تو نیست،و طمع ما درباره تو این چنین نمی‏باشد،پروردگارا،ما را درباره تو آروزی طولانی بسیاری است،ما را در حق تو امید بزرگی است،از تو نافرمانی کردیم و حال آنکه امیدواریم گناه را بر ما بپوشانی،و تو را خواندیم،و امیدواریم که بر ما اجابت‏ کنی.»

تفسیر وشرح  آیت الله فقه یزدی

اینجا لحن در دعا عوض می‌شود و مانند دعای مجیر (اجرنا من النار یا مجیر)، بنده در پناه خدا قرار می‌گیرد.

وی با اشاره به فراز «یَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ مَنْ لاذَ بِکَ وَ اسْتَجَارَ بِکَرَمِکَ…»، اظهار کرد: بنده به خدا پناه می‌برد، کرم خدا را واسطه پناهندگی خود قرار می‌دهد و از خدا می‌خواهد که عذابش نکند، پناهندگی به خداوند متعال مقام بسیار والایی است که معصومین‌(ع) و بسیاری از بزرگان دین به این مقام رسیده‌اند.

پناهنده شدن به خدا همان گرویدن و وصل شدن به ذات اقدس الهی است که اگر کسی بتواند در مقام پناهندگی به خدا قرار گیرد، به مقام بسیار ارزشمندی رسیده است؛ همه بندگان مؤمن در دعاهایشان از خداوند می‌خواهند که به این مقام با عظمت برسند.

وقتی خداوند به بنده خود لطف می‌کند، گناهان او را می‌بخشد، از عذاب سخت دوزخ نجاتش می‌دهد و او را به مقام قرب خود نزدیک می‌کند، بنده در پناه رب متعال قرار می‌گیرد، این مقام بسیار بزرگی است که تنها به واسطه کرم الهی حاصل می‌شود و جز احسان و نعمت الهی نیست.

پناه دادن به بندگان را تنها شامل افراد مؤمن ندانست و با بیان اینکه خداوند به انسان‌های گنهکار نیز احسان می‌کند و آنان را در پناه انس و محبت خود قرار می‌دهد،خداوند جواد است و جود و بخشش او فراگیر، بخشنده‌ای است که هرگز عفو او تنگ نمی‌شود.

فضل خداوند متعال هیچ‌وقت کم و ناقص نمی‌شود، رحمت و عنایت او کم و کاستی پیدا نمی‌کند، گفت: همان‌طور که در فرازهای پیشین اشاره شد، یکی از صفات خداوند متعال احسان قدیم است به این معنا که از گذشته و از دوران طفولیت به بندگان احسان کرده است؛ خداوندی که چنین فاضل و دارای رحمت‌الواسعه است، هرگز بنده‌اش را فراموش نمی‌کند.

رحمت خداوندی همه را فرا می‌گیرد، آیا ممکن است، بنده‌ای که به خدا گمان خوب دارد، اما این گمان خلاف درآید؟ خداوندا گمان ما این است که ما را می‌بخشی و از در خانه‌ات رد نمی‌کنی، آیا تو می‌بینی یا من می‌بینم که اینگونه نشود؟

وقتی در اینجا از لفظ تو می‌بینی یا من می‌بینم استفاده می‌شود، شاید به یکی از صفت‌های خداوند متعال برگردد، به این معنا که تو هرگز نمی‌بینی که ظن ما خلاف شود یا من هرگز نمی‌بینم و هرگز این دیدگاه را ندارم که تو بر خلاف ظن من و آنچه گمان خوب دارم، رفتار کنی و یا آرزوهای ما را وابگذاری، بی‌ارزش و محو کنی.

بندگان به ویژه مؤمنان از خداوند متعال طلب بخشش دارند و آرزوی آنان رسیدن به کرم و رحمت الهی است، گفت: هرگز چنین چیزی امکان ندارد که بر خلاف ظن و آمال بندگان چیزی اتفاق بیفتد، هرچه مطابق ظن بنده است، بی‌گمان خدا به نتیجه می‌رساند.

هرگز گمان بنده مؤمن به خداوند متعال، این نیست که او را از در خانه‌اش رد کند؛ فضل، کرم و بخشش الهی بسیار است و هرگز اینطور نخواهد شد که امید فراوان بنده به این بخشش بی‌اثر شود.

 امیدواریم خدا گناهان ما را بپوشاند و رحمت‌های خود را شامل حال ما کند، گفت: خدایا تو خود ما را دعوت کرده‌ای و دعا کردن ما بدون دعوت تو نبوده است، بنابراین تخلف هم نخواهی کرد و ما امید داریم که این دعا را در حق ما مستجاب کنی، از بدی‌های ما درگذری و گناهان ما را بپوشانی.

خداوند بلند مرتبه به بهشتِ خویش امر می كند كه برای بندگان من استغفار نموده و خود را برای آنان تزیین كن. پس چه نزدیك است كه سختیها و اذیتهای دنیا، آنها را [در خود فرو ‍ ] ببرد و به سوی بهشت من و كرامت من بروند.

خداوند متعال برای روزه داران امت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پاداشهایی را در نظر گرفته است.

نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمودند: مؤمنى نيست كه ماه رمضان را به اميد اجر و پاداش‏ روزه‏ بگيرد مگر آنكه خداوند هفت خصلت برايش مقرّر مى‏فرمايد:

اوّل: حرام را از بدنش ذوب مى‏كند.

دوّم: به رحمت بارى تعالى نزديك مى‏گردد.

سوّم: روزه‏اش كفّاره لغزش پدرش حضرت آدم عليه السّلام مى‏باشد.

چهارم: حق تعالى سختى‏هاى مرگ را بر او آسان مى‏فرمايد.

پنجم: از گرسنگى و تشنگى روز قيامت در امانش قرار مى‏دهد.

ششم: برات آزادى از جهنّم را نصيبش مى‏گرداند.

هفتم: از طيّبات بهشتى بهره‏مندش مى‏كند.

اندرون از طعام خالی دار تا در او نور معرفت بینی

تهی از حكمتی به علت آن كه پُری از طعام تا بینی

شرط روزه داری راستین
قال جعفر بن محمد علیهما السلام: « إذا صُمتَ فَلْیصُمْ سَمعُكَ وَبَصَرُكَ وَشَعْرُكَ وَعَدَّدَ أشیاءَ غَیرَ هَذا وَقالَ لاتَكونَنَّ یومَ صَومِكَ كَیومِ فِطْرِكَ؛.اصول کافی ج 4، ص87؛

هر گاه روزه گرفتی پس باید گوش و چشم و موی تو نیز روزه باشد. امام چیزهای دیگری نیز غیر از اینها را برشمرد و فرمود: نباید روزی كه روزه هستی با روزی كه روزه نیستی یكسان باشد.»

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: « رُبَّ قائِمٍ حَظَُّهُ مِنْ قِیامِهِ السَّهْرُ وَرُبَّ صائِمٍ حَظُّهُ مِن صِِیامِهِ الْعَطَشُ؛ بحار الانوار، ج96، ص374.

چه بسا شب زنده داری كه بهره اش از شب زنده داری اش فقط شب بیداری است و چه بسا روزه داری كه بهره-اش از روزه داری، فقط تشنگی است.»

رمضان؛ میدان مسابقه
امام مجتبی علیه السلام در روزهای پایانی ماه مبارك رمضان از كنار جماعتی كه مشغول خنده و شوخی بودند عبور كردند. حضرت با ناراحتی به آنها فرمود: « خدا ماه رمضان را میدان مسابقه بندگان قرار داده است. دسته ای گوی سبقت می ربایند و پیروز می شوند و تعدادی هم از دیگران عقب می مانند و سرافكنده می شوند. عجیب است در روزی كه پیشی گیرندگان پیروز شده اند و عقب ماندگان زیانكار گردیده اند، جمعی به شوخی و خنده مشغولند. به خدا سوگند اگر پرده در افتد، امروز نیكوكار، مشغول پاداش خود و عقب افتاده، گرفتار بدیهای خود است و برای احدی فرصتی جهت شوخی و لهو و لعب باقی نمی ماند.»شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه ج2 ص 174