آغاز هفته اکرام مبارکباد.
اهمیت اکرام
اکرام محرومان و مستمندان، پیام جاودانه همه ادیان توحیدی به ویژه دین مبین اسلام است. آیات و روایات فراوانی در زمینه کمک به محرومان و نیکوکاری آمده است که در آنها پاداش نیکی، خیر و جزای بدی، شر دانسته شده است. انسان های نیکوکار و باایمان، خود را در همه حال در محضر الهی می بینند و کارها و رفتار خود را در راه رضای خداوند انجام می دهند. شکرگزار نعمت های پروردگار هستند و یکی از نمودهای سپاس گزاری از نعمت های الهی را کمک به محرومان می دانند.
هفته اکرام با هدف تقویت روحیه عدالت خواهی، رفع تبعیض، گسترش فرهنگ محرومیت زدایی میان مردم و ایجاد ارتباط منسجم میان نهادها و سازمان های مسئول در عرصه فقر و محرومیت زدایی تعیین شد. ترویج سنت های نیک و گسترش فرهنگ نیکوکاری و توجه به نیازمندان، مهم ترین تکلیف مسئولان نظام مقدس اسلامی است که با تلاش دل سوزانه خود، گروه های محروم و مستضعف جامعه را یاری می رسانند تا همواره غیرتمند و شرافت پیشه زندگی کنند. توجه به دیگران و بر طرف ساختن مشکلات آنها، نه تنها موجب ایجاد آرامش و برقراری عدالت و امنیت در اجتماع می شود، بلکه زمینه ساز رشد و پیشرفت جامعه است.
اگر بد کنی، چشم نیکی مدار که هرگز نیارد گز، انگور بار
نپندارم ای در خزانِ، کِشته جو که گندم ستانی به وقت درو
رطب ناورد چوب خرزهره بار چو تخم افکنی، بر همان چشم دار
اکرام محرومان در نگاه امام خمینی رحمه الله
یکی از مهم ترین آرمان های امام خمینی رحمه الله ، تحقق عدالت اجتماعی، کم شدن فاصله طبقاتی و حمایت از محرومان و فقرستیزی بود. ایشان همواره مستضعفان را صاحبان اصلی انقلاب می دانست. امام خمینی رحمه الله در عمل نیز نشان داد که جهت گیری اقتصاد اسلامی در راستای حفظ منافع محرومان و گسترش مشارکت عمومی آنان است و مبارزه اسلام با زراندوزان، بزرگ ترین هدیه و بشارت آزادی انسان از اسارت فقر و تهی دستی به شمار می رود. ایشان به مجلس و دولت سفارش می کند قدر ملت را بدانند و در خدمت گزاری به آنان، به ویژه مستضعفان و محرومان فروگذاری نکنند. از نظر ایشان، هدف اصلی توسعه پس از حفظ اسلام و کشور اسلامی، محرومان و ستم دیدگان هستند.
یکی از ویژگی های کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(سلام الله علیه)
انفاق آشکار و پنهان
امام حسن مجتبی علیه السلام در طول عمر خود، دوبار تمام اموال و دارایی خویش را در راه خدا به نیازمندان بخشید و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرد؛ نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشش کرد.
روزی مردی نیازمند نزد آن حضرت آمد، ولی از حاضران خجالت می کشید نیاز خود را به امام بازگو کند.از این رو، حضرت به او فرمود: نیازت را بر کاغذی بنویس و آن را به ما بده. چون مرد نیازش را نوشت و امام آن را خواند، با فروتنی تمام دو برابر آنچه را طلب کرده بود، به وی بخشید. برخی از کسانی که شاهد این صحنه بودند، گفتند: ای فرزند رسول خدا! این نوشته چه پربرکت بود. امام حسن علیه السلام به آنان فرمود: «برکت این نامه برای ما بیشتر است؛ زیرا خداوند ما را شایسته انجام کار نیک قرار داده است. کار نیک آن است که بدون درخواست انجام شود».
