معاونت فرهنگی مدرسه ی علمیّه الزهرا (سلام الله علیها)آزادشهر

(حسد)حالتی نفسانی است که صاحب آن آرزوی سلب کمال و نعمتی متوهم از دیگری را دارد،چه خودش آن را داشته باشد یا نه و چه بخواهد به  خودش برسد یا نه.و این غیر از غبطه است چون صاحب غبطه،نعمتی را که در دیگری توهم می کند برای خود هم می خواهد،بدون آن که میل زوال آن را از او داشته باشد.

این که گفتیم کمال و نعمت متوهم برای آن است که آنچه حسود،آرزوی زوال آن را از دیگری دارد،واقعا کمال و نعمت نیست،چه بسا از رذایل هم باشد،ولی او خیال کند کمال است.مثلا بعضی خونریزی را کمال می دانند و اگر کسی چنین باشد به او حسد می برند.شخصی که در دیگری نعمتی دید(چه واقعی یا توهمی)و مایل به زوال آن بود،حسود است.

حسد،به حسب حال محسود یا خود حسد،اقسام و درجاتی دارد.در مورد محسود،مثلا به کمالات عقلی و صفات نیک یا اعمال صالح یا مال و منال و مقام کسی حسد می برند

به حسب حال حسود،حسد او یا از عداوت سرچشمه می گیرد،یا از تکبر و خوف و جز آن به حسب خود حسد و شدت . ضعف و اسباب مختلف و آثار گوناگونش درجات و تقسیماتی دارد.