معاونت فرهنگی مدرسه ی علمیّه الزهرا (سلام الله علیها)آزادشهر

1. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

2. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذ کر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

3. اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

4. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

5. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام فرمود:یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.

6. اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیاقابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می گذارد.

7. تربت، دفع بلا می‌کند و همه ی تب ها و طوفان ها و زلزله ها با یک سر سوزن از آن آرام می شود. مؤمن سرانجام تربت می‌شود. اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند.

8. هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین ها باز می شود.

ادامه »

اگر در قرآن به دنبال يک نسخه براي گشايش در زندگي بگردي اين آيه قرآن خودنمايي مي کند:
وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكاً
و هر کسي از ياد من روي گرداند براي او زندگي تنگ و سختي خواهد بود.(آيه 124 سوره طه)

معني آيه آن است که اگر داراترين انسان کره زمين هم باشي وقتي خدا را در ياد نداري زندگي ات سخت است و خاطرت آسوده نيست. اما چرا؟
چون هر چه هم که دارا باشيم باز هم چيزهايي هستند که نداريم و غصه نداشتنشان زندگي را برايمان تنگ مي کند. اما ياد خدا باعث مي شود به جاي آنکه نداشته هايت تو را غصه دار کند داشته هايت تو را شکرگذار خدا کند و با ياد خداست که انسان از خود خواهي و خودبيني و حسد و حرص و طمع و صفات ديگري که زندگي را بر انسان تنگ و سخت مي کنند نجات پيدا مي کند.
و بالاتر از همه اينکه به ياد خدا که باشيم خدا هم ما را ياد مي کند:
فاذكروني أذكركم واشكروا لي ولاتكفرون
پس مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم و شکرم را به جا آوريد و کفر نورزيد.(آيه 152 سوره بقره)

و ما چقدر به اينکه خدا ما را ياد کند محتاجيم.
بار الها!
ما را از کساني قرار بده که حتي لحظه اي از ياد تو غافل نيستند و به ما چشم ديدن نعمتهايت را عطا بفرما و ما را از شکرگذاران درگاهت قرار بده!
آمين