معاونت فرهنگی مدرسه ی علمیّه الزهرا (سلام الله علیها)آزادشهر

اگر در قرآن به دنبال يک نسخه براي گشايش در زندگي بگردي اين آيه قرآن خودنمايي مي کند:
وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْري فَإِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكاً
و هر کسي از ياد من روي گرداند براي او زندگي تنگ و سختي خواهد بود.(آيه 124 سوره طه)

معني آيه آن است که اگر داراترين انسان کره زمين هم باشي وقتي خدا را در ياد نداري زندگي ات سخت است و خاطرت آسوده نيست. اما چرا؟
چون هر چه هم که دارا باشيم باز هم چيزهايي هستند که نداريم و غصه نداشتنشان زندگي را برايمان تنگ مي کند. اما ياد خدا باعث مي شود به جاي آنکه نداشته هايت تو را غصه دار کند داشته هايت تو را شکرگذار خدا کند و با ياد خداست که انسان از خود خواهي و خودبيني و حسد و حرص و طمع و صفات ديگري که زندگي را بر انسان تنگ و سخت مي کنند نجات پيدا مي کند.
و بالاتر از همه اينکه به ياد خدا که باشيم خدا هم ما را ياد مي کند:
فاذكروني أذكركم واشكروا لي ولاتكفرون
پس مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم و شکرم را به جا آوريد و کفر نورزيد.(آيه 152 سوره بقره)

و ما چقدر به اينکه خدا ما را ياد کند محتاجيم.
بار الها!
ما را از کساني قرار بده که حتي لحظه اي از ياد تو غافل نيستند و به ما چشم ديدن نعمتهايت را عطا بفرما و ما را از شکرگذاران درگاهت قرار بده!
آمين