معاونت فرهنگی مدرسه ی علمیّه الزهرا (سلام الله علیها)آزادشهر

آيت الله جوادي آملي فلسفه قرآن بر سر گرفتن در شب قدر را چنين بيان کرده اند: منظور از قرآن به سر گرفتن در اين شب عزيز اين است که قرآن در رأس همه امور ما قرار بگيرد و تمام شئون زندگي ما قرآني شود. رأس امور قرار دادن قرآن يعني تمام علوم اسلامي بشود و متون درسي دانشگاه هاي ما اسلامي بشود و اگر قرآن رأس امور بود همه مسايل درسي، سياسي و اجتماعي ما حل مي شود. اينکه بعد از قرآن به سر گرفتن نام ائمه برده مي شود اين است که بفهميم اينها مفسر و مبين قرآن هستند پس هم قرآن بر سر است وهم عترت و سر هم جزء اعضاء رييسه است و شريفترين عضو بدن. اينکه مي گويند قرآن در شب قدر نازل شد،نزول قرآن بمانند نزول باران نيست. در نزول باران مي گوييم خدا باران نازل کرد به معني انداختن ولي نزول قرآن به معني انداختن نيست. بلکه بمعني آويختن است، مانند آويختن طناب به درون چاه خداوند مي فرمايد که ما اين طناب را آويختيم که يک طرف آن بدست من است و طرف ديگر به دست شما. بگيريد و بالا بياييد. « و اعتصموا بحبل الله جميعا» به اين ريسمان الهي چنگ بزنيد بنابراين چون قرآن در شب قدر نازل شده است و اهميت شب قدر و ماه رمضان هم بخاطر همين نزول قرآن است، پيشوايان دين و ائمه معصومين به ما ياد داده اند که در اين شب با تمسک و چنگ زدن به قرآن و بر سر گرفتن آن و دستورات آن را عمل کردن، خود را به خداوند نزديک کنيم و از گناهان مان توبه کنيم.